بهترین دوست
1- اهل فکر و اندیشه باشد:
شخصی را که به دوستی انتخاب می کنیم، عاقل باشد.
دوست خردمند و دوراندیش، ما را در گرفتن تصمیمات درست کمک می کند و خطر قرار گرفتن در مسیرهای نامناسب را از ما دور می کند.
در روایات توصیه شده است که از دوستی با فرد نادان پرهیز کنید؛ زیرا او می خواهد که به نفع شما قدمی بردارد ولی به علت نادانی، مایه زیان و ضرر شما می شود.
2- اهل گناه نباشد و از گناه دیگران نیز ناراحت شود:
دوری کردن از گناهان و آلودگی های اخلاقی یکی دیگر از ویژگی های مهم دوست خوب است .
دوست فاسد و گناهکار به شمشیری زهرآلود تشبیه شده اند که اگرچه ظاهرشان براق و زیباست اما بسیار خطرناکند.
سزاوار و شایسته نیست که مسلمان با افراد بی بند و بار رفاقت کند زیرا او کارهای زشت خود را زیبا جلوه می دهد و دوست دارد که دوستش هم رنگ او باشد.
3- اهل نماز و نیکی بودن، صداقت و راست گویی و وفای به عهد
4- خیرخواه دوستانش باشد:
دوستان واقعی، خیر یکدیگر را می خواهند.
برای همین هر عیبی که از دوستشان ببینند، پنهانی به او تذکر می دهند و دوستشان را در برطرف کردن این عیوب یاری می کنند.
اگر چه در این میان ممکن است طرف مقابل متوجه خیرخواهی دوستش نباشد و از این کار ناراحت شود.
محبوب ترین دوستانم نزد من کسی است که عیب های مرا به من هدیه دهد.
حدود و وظایف دوستی
احترام به دوست:
باید به شخصیت همدیگر احترام گذارند و از محدوده ادب و اخلاق خارج نشوند.
میانه روی در دوستی:
به اتکای رابطه صمیمانه و دوستانه، حق برادرت را ضایع مکن. زیرا این عمل رابطه دوستی را از بین می برد و کسی که حقش را ضایع ساخته ای، دیگر دوست تو نخواهد ماند.
محبت خود را نثار دوست کن و در عین حال به طور مطلق به او اعتماد مکن. همان گونه که می خواهی با تو رفتار نماید با او رفتار کن اما همه اسرارت را با او در میان مگذار.
کسی که از دوست خود جز فداکاری انتظار ندارد، همواره خشمگین و ناراحت است.
و روزی که ظالم دو دست خویش را با دندان می گزد و می گوید: ای کاش با پیامبر [ و دین او [ همراه می شد.
وای بر من، کاش فلان شخص را به عنوان دوست خود انتخاب نمی کردم. او مرا از یاد خدا گمراه کرد. پس از آنکه آن ] یادخدا [ به من رسیده بود.